براي اثبات اثر بخشي دهانشويه 25 بيمار داراي پريودنتيت متوسط تا شديد مراجعه كننده به دانشكده دندانپزشكي، دانشگاه علوم پزشكي تهران و 25 فرد كاملا سالم را براساس رضايت بيمار انتخاب كرده ابتدا از بيماران cc 2 بزاق گرفته شده و در ويال استريل و پك يخ قرار داده سپس از عميق ترين پاكت موجود در دهان نيز نمونه گرفته و به آزمايشگاه منتقل گرديد. از اين نمونه ها پس از تهيه كشت خالص (Pure culture) لاكتوباسيلوس پروبيوتيك موردنظر جداسازي شده و با استفاده از روش هاي مرفولوژي، بيوشيميايي و مولكولي (16S rRNA gene sequencing) سويه منتخب لاكتوباسيلوس شناسايي گرديد. لاكتوباسيلوس جدا شده در محلول هاي مشخص بصورت سوسپانسيون در مراحل بعدي تحقيق در بيماران استفاده گرديد. سپس بر اساس شاخص هاي پريودونتال 20 بيمار مبتلا به پريودنتيت مزمن انتخاب و نمونه بزاق و شيار لثه تهيه شده از بيماران براي تعيين ميزان باكتري شاخص بيماريزاي پريودونتالAggrecatibacter actinomycetcomitans كشت داده شد. در مرحله اول تمام شاخص هاي پريودونتال براي بيماران ثبت و سپس مرحله اول درمان بيماران آغاز گرديد. اولين مرحله درمان يعني Scaling & Root planning)) براي همه افراد مذكور انجام گرفته، سپس تعدادي محلول حاوي سويه منتخب لاكتوباسيلوس پروبيوتيك و تعدادي محلول placebo تهيه و بصورت كاملا Random و Blind (balanced block randomization) محلول هاي موردنظر به بيماران به مدت 4 هفته تجويزگرديد. بعد از 2 و 4 هفته بيماران مورد بررسي قرار گرفته، شاخص هاي پريودونتال مجدداً ثبت و از شيار لثه بيماران دوباره با سوآپ نمونه گيري انجام و تغييرات در تعداد و مرفولوژي باكتري شاخص بيماريزاي پريودونتال در بيماران ثبت و مقايسه گرديد. 150 سويه باكتريائي لاكتوباسيل از نمونه هاي جمع آوري شده جداسازي و فعاليت ضد باكتريائي آنها بدقت مورد بررسي قرار گرفت. جدايه منتخب با بيشترين خاصيت ضد باكتريايي، ميله اي شكل، گرم مثبت، كاتالاز منفي، و غير اسپورگذار بوده و براساس آناليز فيلوژنيك صورت گرفته 100% شباهت به سويه لاكتوباسيلوس ساليواريوس DSPV 022SAنشان داد. جدايه منتخب Lactobacillus salivarius NK02 نام گذاري شد. جدايه مورد نظر در GenBank با شماره دسترسي JX 129916 ثبت گرديد. ايندكس ها پريودونتال در دو گروه به شرح زير بود: Periodontal index, gingival index, PPD, BOP, Plaque index در گروه كنترل به ترتيب: 6/58، 7/62، 55/2، 6/1، 97/2 و در گروه پروبيوتيك: 7/61، 3/62، 67/2، 42/1، 91/1 بعد از استفاده از دهانشويه شاخص هاي پريودونتال تغيير كردند. تمام شاخص ها در دو گروه بصورت معني داري بهبود پيدا كردند، ولي PPD, BOP ، GI در گروه پروبيوتيك بطور معني داري نسبت به گروه كنترل كاهش بيشتري داشت. بعد از 1 ماه از مصرف دهانشويه كاهش كلني هاي Aggregatibacter actinomycetemcomitans در گروه پروبيوتيك نسبت به placebo كاملا معني دار بود. كلني هاي اوليه در بزاق و شيار لثه در 2 گروه به ترتيب : كنترل: 77/6 و 08/7پروبيوتيك: 62/6 و 15/7 براساس نتايج تحقيق، كاربرد دهانشويه پروبيوتيك دركنار Sc/Rp منجر به بهبودي پارامترهاي كلينيكال و باكتريايي نسبت به Sc/Rp به تنهايي شد. كاربرد دهانشويه پروبيوتيك مي تواند در از بين بردن فلور بيماري زا و تثبيت فلور مفيد در دهان كمك كننده باشد.